عمده القاری(گنجینه بهارستان 1)

اشاره

سروده حافظ شرف (زنده تا 703 ه. ق) به کوشش محمّد شیرین کار

عمده القاری(گنجینه بهارستان 1)، ص: 71

مقدّمه مصحّح

این رساله از جمله آثار «حافظ شرف» است که تا زمان نگارش این مقدّمه شرح حالی از وی به دست نیامد. رساله مذکور به زبان فارسی در 75 بیت در بحث تجوید سروده شده است. رساله دارای یک مقدّمه و نه بخش است. در مقدّمه به حمد و ثنای پروردگار، پیامبر اکرم صلی اللّه علیه و آله، آل، یاران و پیروان ایشان می پردازد و در پی این مقدّمه بخشهای نه گانه باب المدّ، باب الادغام، باب النون الساکنه و التنوین، باب احکام الراات، باب احکام اللامات، باب احکام الوقف، در بیان مخارج، در بیان وقف و بیان وقف کفر می آید.

ظاهرا این رساله نسخه ای منحصر به فرد دارد و آن نسخه در کتابخانه مجلس شورای اسلامی به شماره 2/ 5393 موجود است. اصل نسخه به خطّ کاتب شمس الدین محمد بن شمس الدین حافظ در تاریخ 962 ه. ق کتابت یافته، ولی تألیف رساله در سال 703 ه. ق می باشد. قابل ذکر است قطع رساله جیبی است و در هر صفحه آن 13 سطر به خط نسخ وجود دارد. رساله در جایی که مؤلّف به بیان وقف کفر می پردازد دچار افتادگی شده است. او در سرودن بعضی از ابیات و در تنظیم اوزان ابیات به جهت محتوای رساله با مشکل روبرو شده. در این تحقیق ما نسخه اساس را با حرف رمز «س» مشخص کرده و برای تسهیل در خواندن، تصرّفات ویرایشی اندکی انجام دادیم.

عمده القاری(گنجینه بهارستان 1)، ص: 73

[متن رساله]